Πιέρ Λοράν: Χρειάζεται στην Ευρώπη μια εναλλακτική φωνή κατά της λιτότητας
Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΗ ΤΣΕΡΕΖΟΛΕ
Επίσκεψη - αστραπή στην Αθήνα πραγματοποίησε την Τρίτη ο γενικός γραμματέας του ΚΚΓ, Πιέρ Λοράν για να συναντηθεί με τον Αλέξη Τσίπρα. Με την ευκαιρία αυτή μίλησε στην Κ.Α. για το πόσο άλλαξε την πολιτική πραγματικότητα στη Γαλλία το κίνημα κατά των μεταρρυθμίσεων και τόνισε ότι το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο συνέδριό του, τον Δεκέμβριο, πρέπει να αναλάβει μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία για να ακουστεί μια κοινή, εναλλακτική φωνή στην Ευρώπη κατά της λιτότητας.
* Τι άλλαξε το κίνημα κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης τις τελευταίες αυτές εβδομάδες στη Γαλλία;
Το κίνημα έγινε η αφετηρία μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής περιόδου στη Γαλλία γιατί έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ήττα του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος πίστευε ότι θα κατάφερνε, με τις εξηγήσεις και μετά μέσα από τη Βουλή, να αποθαρρύνει τη λαϊκή κινητοποίηση. Όμως, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Η λαϊκή κινητοποίηση αυξανόταν βδομάδα με βδομάδα. Σήμερα βρίσκεται σε μια πιο δύσκολη φάση γιατί η βουλή ψήφισε τον νόμο και τα συνδικάτα ζητούν από τον πρόεδρο να μην τον επικυρώσει. Παρά όμως αυτή την προσπάθεια επιβολής του Σαρκοζί μέσα από τη Βουλή, η αντιπολίτευση στη μεταρρύθμιση συνεχίζει. Όλες οι μαζικές κινητοποιήσεις και όλες οι δημοσκοπήσεις αυτό δείχνουν. Ο Νικολά Σαρκοζί δεν κατάφερε να επιβάλλει πολιτικά τη μεταρρύθμισή του - την επιβάλλει νόμιμα, μέσω της νομοθετικής οδού αλλά πολιτικά δεν κέρδισε τη μάχη...
* Ποιες άλλες μορφές μπορεί να λάβει αυτή η δυσαρέσκεια, που αποτύπωσε το κίνημα;
Είναι δύσκολο να πει κανείς. Οι μορφές δράσης που μπορεί να λάβει τώρα το κίνημα, είναι ποικίλες, πόσο μάλλον που η τελευταία δράση έλαβε χώρα μόλις το Σάββατο, είναι ποικίλες... Θα παρατηρηθεί μάλλον μια εξέλιξη των δράσεων και των στόχων της κινητοποίησης, ίσως μια διεύρυνση προς νέα θέματα, όπως αυτό της απασχόλησης και των μισθών. Η άλλη πτυχή έχει να κάνει με την πυροδότηση μιας ευρύτερης πολιτικής συζήτησης σχετικά με την εναλλακτική λύση έναντι του Νικολά Σαρκοζί και της κυβέρνησής του. Εισερχόμαστε σε μια φάση που θα διαρκέσει ως το 2012 και όπου θα τεθεί το θέμα της ήττας στις κάλπες του Σαρκοζί και της Δεξιάς και της οικοδόμησης μιας αριστερής εναλλακτικής λύσης. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ήττα του Σαρκοζί γίνεται αξιόπιστη...
* Μέσα σε αυτό το κλίμα που περιγράφετε, ποια μπορεί να είναι η στρατηγική του Αριστερού Μετώπου;
Το Αριστερό Μέτωπο, που ήταν εξαιρετικά παρόν στην κοινωνική κινητοποίηση, ξεκίνησε μια δημόσια συζήτηση σχετικά με το κοινό πρόγραμμα που πιστεύει ότι μπορεί να προωθήσει ενόψει των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, προκειμένου να καθορίσει το πρόγραμμα που μια Αριστερά, η οποία θα αξίζει να φέρει αυτό το όνομα, θα πρέπει να στηρίξει στις εκλογές του 2012. Στο θέμα των συντάξεων, είδαμε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που συμφωνούν με τους στόχους του Αριστερού Μετώπου και των συνδικάτων υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των ψηφοφόρων του. Έχουμε λοιπόν τη δυνατότητα να διευρύνουμε τις προοπτικές της συσπείρωσης στα αριστερά στη βάση των στόχων της κοινωνικής μεταρρύθμισης...
* Αυτό είναι το στοίχημα άλλωστε...
Και βέβαια είναι στοίχημα γιατί η συζήτηση αυτή για την εναλλακτική λύση κάθε άλλο παρά έχει λήξει στην αριστερά. Έχουμε ένα Σοσιαλιστικό κόμμα που στήριξε το κοινωνικό κίνημα αλλά που διστάζει, σε επίπεδο προτάσεων, να στραφεί πραγματικά κατά των πηγών της κρίσης...
* Υπάρχει η αίσθηση ότι οι σοσιαλιστές αποφεύγουν αυτή τη συζήτηση...
Ακούστε, δεν εξαφανίστηκαν, υπερασπίστηκαν τις θέσεις τους, διεκδικώντας μια πρόταση που υπολειπόταν όσων διεκδικούσαν πολλοί διαδηλωτές και πολλοί απεργοί. Το θέμα είναι λοιπόν να δούμε αν με το Αριστερό Μέτωπο είμαστε ικανοί να ανταποκριθούμε στις λαϊκές προσδοκίες και να τις μεταφέρουμε σε πολιτικό πεδίο. Αυτή είναι πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους ερχόμενους μήνες. Δεν είναι κάτι το απίθανο γιατί η κοινωνική κινητοποίηση ανέβασε το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης και η πολιτική κρίση του σαρκοζικού καθεστώτος στρέφει τον κόσμο προς την αναζήτηση μιας πολιτικής εναλλακτικής λύσης. Αλλά έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη συζήτηση και θέλουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων στα αριστερά για να μπορέσουμε να κερδίσουμε σε αυτή τη συζήτηση.
* Αυτή η τόσο επιτυχημένη κινητοποίηση στη Γαλλία, θεωρείτε ότι είναι "εξαγώγιμη" σε άλλες χώρες; Με άλλα λόγια ποιες θα ήσαν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη παρεμφερών κινημάτων και αλλού;
Δεν πιστεύω στην "εξαγωγιμότητα" των κινημάτων, ανεξαρτήτως φύσεως. Αλλά το σίγουρο είναι ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί παρατηρούν ο ένας τον άλλον. Πολλοί παρατηρούσαν τι συνέβαινε στην Ελλάδα πριν από λίγο καιρό και πολλοί Έλληνες ή άλλοι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονταν για τις εξελίξεις στη Γαλλία. Πρέπει να πω ότι στη Γαλλία είχαν συγκεντρωθεί οι προϋποθέσεις για τις εξελίξεις αυτές. Ένα από τα βασικά λοιπόν στοιχεία ήταν η ενότητα όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων κατά της μεταρρύθμισης των συντάξεων. Και αυτό ήταν ένας πολύ ισχυρός παράγοντας. Και μετά, είχαμε και μια ιδεολογική και πολιτική μάχη που έρχεται από πολύ μακριά και που δόθηκε την περίοδο του δημοψηφίσματος κατά της συνταγματικής ευρωσυνθήκης, το 2005, που δόθηκε την εποχή που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση - είχαμε ήδη τότε μεγάλες διαδηλώσεις με κεντρικό σύνθημα "την κρίση δεν πρέπει να την πληρώσουν οι μισθωτοί"-. Πρόκειται λοιπόν για ένα κίνημα που δεν είναι χθεσινό. Πιστεύω λοιπόν ότι το κίνημα αυτό μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία να ενισχύσουμε τις συγκλίσεις και την αλληλεγγύη στην Ευρώπη, για την ενίσχυση των κοινωνικών κινημάτων που προσπαθούν, σήμερα, να αναπτυχθούν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ισπανία, στην Ιταλία, κ.ά., κατά των πολιτικών λιτότητας.
* Στο πλαίσιο πράγματι αυτών των γενικευμένων πολιτικών λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς;
Νομίζω ότι πρέπει να εργαστούμε στην κατεύθυνση των πολιτικών συγκλίσεων σχετικά με τις εναλλακτικές λύσεις έναντι των πολιτικών λιτότητας. Πρέπει να ακουστεί μια εναλλακτική φωνή στην Ευρώπη, όχι μόνο στις χώρες μας ξεχωριστά, μέσα από τις προσπάθειές μας, μια φωνή κατά των πολιτικών λιτότητας. Και αν αυτή η φωνή ακουστεί, θα ενισχύσει τους αγώνες που αναπτύσσονται στις χώρες ξεχωριστά. Ελπίζω ότι το συνέδριο του ΚΕΑ τον Δεκέμβριο θα είναι ευκαιρία ανάληψης μιας μεγάλης κοινής πολιτικής πρωτοβουλίας προς την κατεύθυνση αυτή.
* Το ΚΕΑ δηλαδή να επεξεργαστεί ένα ειδικό πρόγραμμα για την προώθηση προτάσεων...
Ναι, χρειάζονται προτάσεις κατά της κρίσης, κατά του βαρύνοντος ρόλου των χρηματοπιστωτικών αγορών, των οίκων αξιολόγησης, που επιβάλλουν τις απόψεις στις χώρες. Χρειάζονται προτάσεις για την ανάπτυξη των δημόσιων υπηρεσιών και κατά των πολιτικών ιδιωτικοποίησης...
* Κατά του Συμφώνου Σταθερότητας...
Πρέπει να εγκαταλειφθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας και να προσανατολιστούμε προς ένα Κοινωνικό Σύμφωνο Απασχόλησης, κατά της εργασιακής ανασφάλειας. Ένα Σύμφωνο Κοινωνικής και Δημόσιας Ανάπτυξης κατά του σημερινού Συμφώνου Λιτότητας...
Επίσκεψη - αστραπή στην Αθήνα πραγματοποίησε την Τρίτη ο γενικός γραμματέας του ΚΚΓ, Πιέρ Λοράν για να συναντηθεί με τον Αλέξη Τσίπρα. Με την ευκαιρία αυτή μίλησε στην Κ.Α. για το πόσο άλλαξε την πολιτική πραγματικότητα στη Γαλλία το κίνημα κατά των μεταρρυθμίσεων και τόνισε ότι το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο συνέδριό του, τον Δεκέμβριο, πρέπει να αναλάβει μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία για να ακουστεί μια κοινή, εναλλακτική φωνή στην Ευρώπη κατά της λιτότητας.
* Τι άλλαξε το κίνημα κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης τις τελευταίες αυτές εβδομάδες στη Γαλλία;
Το κίνημα έγινε η αφετηρία μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής περιόδου στη Γαλλία γιατί έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ήττα του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος πίστευε ότι θα κατάφερνε, με τις εξηγήσεις και μετά μέσα από τη Βουλή, να αποθαρρύνει τη λαϊκή κινητοποίηση. Όμως, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Η λαϊκή κινητοποίηση αυξανόταν βδομάδα με βδομάδα. Σήμερα βρίσκεται σε μια πιο δύσκολη φάση γιατί η βουλή ψήφισε τον νόμο και τα συνδικάτα ζητούν από τον πρόεδρο να μην τον επικυρώσει. Παρά όμως αυτή την προσπάθεια επιβολής του Σαρκοζί μέσα από τη Βουλή, η αντιπολίτευση στη μεταρρύθμιση συνεχίζει. Όλες οι μαζικές κινητοποιήσεις και όλες οι δημοσκοπήσεις αυτό δείχνουν. Ο Νικολά Σαρκοζί δεν κατάφερε να επιβάλλει πολιτικά τη μεταρρύθμισή του - την επιβάλλει νόμιμα, μέσω της νομοθετικής οδού αλλά πολιτικά δεν κέρδισε τη μάχη...
* Ποιες άλλες μορφές μπορεί να λάβει αυτή η δυσαρέσκεια, που αποτύπωσε το κίνημα;
Είναι δύσκολο να πει κανείς. Οι μορφές δράσης που μπορεί να λάβει τώρα το κίνημα, είναι ποικίλες, πόσο μάλλον που η τελευταία δράση έλαβε χώρα μόλις το Σάββατο, είναι ποικίλες... Θα παρατηρηθεί μάλλον μια εξέλιξη των δράσεων και των στόχων της κινητοποίησης, ίσως μια διεύρυνση προς νέα θέματα, όπως αυτό της απασχόλησης και των μισθών. Η άλλη πτυχή έχει να κάνει με την πυροδότηση μιας ευρύτερης πολιτικής συζήτησης σχετικά με την εναλλακτική λύση έναντι του Νικολά Σαρκοζί και της κυβέρνησής του. Εισερχόμαστε σε μια φάση που θα διαρκέσει ως το 2012 και όπου θα τεθεί το θέμα της ήττας στις κάλπες του Σαρκοζί και της Δεξιάς και της οικοδόμησης μιας αριστερής εναλλακτικής λύσης. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ήττα του Σαρκοζί γίνεται αξιόπιστη...
* Μέσα σε αυτό το κλίμα που περιγράφετε, ποια μπορεί να είναι η στρατηγική του Αριστερού Μετώπου;
Το Αριστερό Μέτωπο, που ήταν εξαιρετικά παρόν στην κοινωνική κινητοποίηση, ξεκίνησε μια δημόσια συζήτηση σχετικά με το κοινό πρόγραμμα που πιστεύει ότι μπορεί να προωθήσει ενόψει των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, προκειμένου να καθορίσει το πρόγραμμα που μια Αριστερά, η οποία θα αξίζει να φέρει αυτό το όνομα, θα πρέπει να στηρίξει στις εκλογές του 2012. Στο θέμα των συντάξεων, είδαμε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που συμφωνούν με τους στόχους του Αριστερού Μετώπου και των συνδικάτων υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των ψηφοφόρων του. Έχουμε λοιπόν τη δυνατότητα να διευρύνουμε τις προοπτικές της συσπείρωσης στα αριστερά στη βάση των στόχων της κοινωνικής μεταρρύθμισης...
* Αυτό είναι το στοίχημα άλλωστε...
Και βέβαια είναι στοίχημα γιατί η συζήτηση αυτή για την εναλλακτική λύση κάθε άλλο παρά έχει λήξει στην αριστερά. Έχουμε ένα Σοσιαλιστικό κόμμα που στήριξε το κοινωνικό κίνημα αλλά που διστάζει, σε επίπεδο προτάσεων, να στραφεί πραγματικά κατά των πηγών της κρίσης...
* Υπάρχει η αίσθηση ότι οι σοσιαλιστές αποφεύγουν αυτή τη συζήτηση...
Ακούστε, δεν εξαφανίστηκαν, υπερασπίστηκαν τις θέσεις τους, διεκδικώντας μια πρόταση που υπολειπόταν όσων διεκδικούσαν πολλοί διαδηλωτές και πολλοί απεργοί. Το θέμα είναι λοιπόν να δούμε αν με το Αριστερό Μέτωπο είμαστε ικανοί να ανταποκριθούμε στις λαϊκές προσδοκίες και να τις μεταφέρουμε σε πολιτικό πεδίο. Αυτή είναι πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους ερχόμενους μήνες. Δεν είναι κάτι το απίθανο γιατί η κοινωνική κινητοποίηση ανέβασε το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης και η πολιτική κρίση του σαρκοζικού καθεστώτος στρέφει τον κόσμο προς την αναζήτηση μιας πολιτικής εναλλακτικής λύσης. Αλλά έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη συζήτηση και θέλουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων στα αριστερά για να μπορέσουμε να κερδίσουμε σε αυτή τη συζήτηση.
* Αυτή η τόσο επιτυχημένη κινητοποίηση στη Γαλλία, θεωρείτε ότι είναι "εξαγώγιμη" σε άλλες χώρες; Με άλλα λόγια ποιες θα ήσαν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη παρεμφερών κινημάτων και αλλού;
Δεν πιστεύω στην "εξαγωγιμότητα" των κινημάτων, ανεξαρτήτως φύσεως. Αλλά το σίγουρο είναι ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί παρατηρούν ο ένας τον άλλον. Πολλοί παρατηρούσαν τι συνέβαινε στην Ελλάδα πριν από λίγο καιρό και πολλοί Έλληνες ή άλλοι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονταν για τις εξελίξεις στη Γαλλία. Πρέπει να πω ότι στη Γαλλία είχαν συγκεντρωθεί οι προϋποθέσεις για τις εξελίξεις αυτές. Ένα από τα βασικά λοιπόν στοιχεία ήταν η ενότητα όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων κατά της μεταρρύθμισης των συντάξεων. Και αυτό ήταν ένας πολύ ισχυρός παράγοντας. Και μετά, είχαμε και μια ιδεολογική και πολιτική μάχη που έρχεται από πολύ μακριά και που δόθηκε την περίοδο του δημοψηφίσματος κατά της συνταγματικής ευρωσυνθήκης, το 2005, που δόθηκε την εποχή που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση - είχαμε ήδη τότε μεγάλες διαδηλώσεις με κεντρικό σύνθημα "την κρίση δεν πρέπει να την πληρώσουν οι μισθωτοί"-. Πρόκειται λοιπόν για ένα κίνημα που δεν είναι χθεσινό. Πιστεύω λοιπόν ότι το κίνημα αυτό μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία να ενισχύσουμε τις συγκλίσεις και την αλληλεγγύη στην Ευρώπη, για την ενίσχυση των κοινωνικών κινημάτων που προσπαθούν, σήμερα, να αναπτυχθούν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ισπανία, στην Ιταλία, κ.ά., κατά των πολιτικών λιτότητας.
* Στο πλαίσιο πράγματι αυτών των γενικευμένων πολιτικών λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς;
Νομίζω ότι πρέπει να εργαστούμε στην κατεύθυνση των πολιτικών συγκλίσεων σχετικά με τις εναλλακτικές λύσεις έναντι των πολιτικών λιτότητας. Πρέπει να ακουστεί μια εναλλακτική φωνή στην Ευρώπη, όχι μόνο στις χώρες μας ξεχωριστά, μέσα από τις προσπάθειές μας, μια φωνή κατά των πολιτικών λιτότητας. Και αν αυτή η φωνή ακουστεί, θα ενισχύσει τους αγώνες που αναπτύσσονται στις χώρες ξεχωριστά. Ελπίζω ότι το συνέδριο του ΚΕΑ τον Δεκέμβριο θα είναι ευκαιρία ανάληψης μιας μεγάλης κοινής πολιτικής πρωτοβουλίας προς την κατεύθυνση αυτή.
* Το ΚΕΑ δηλαδή να επεξεργαστεί ένα ειδικό πρόγραμμα για την προώθηση προτάσεων...
Ναι, χρειάζονται προτάσεις κατά της κρίσης, κατά του βαρύνοντος ρόλου των χρηματοπιστωτικών αγορών, των οίκων αξιολόγησης, που επιβάλλουν τις απόψεις στις χώρες. Χρειάζονται προτάσεις για την ανάπτυξη των δημόσιων υπηρεσιών και κατά των πολιτικών ιδιωτικοποίησης...
* Κατά του Συμφώνου Σταθερότητας...
Πρέπει να εγκαταλειφθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας και να προσανατολιστούμε προς ένα Κοινωνικό Σύμφωνο Απασχόλησης, κατά της εργασιακής ανασφάλειας. Ένα Σύμφωνο Κοινωνικής και Δημόσιας Ανάπτυξης κατά του σημερινού Συμφώνου Λιτότητας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου